[...] Το σπίτι τους βρισκόταν αρκετά ψηλά, κοντά στο μονοπάτι που
οδηγούσε στη Δρακόλιμνη. Άφησαν το αυτοκίνητο κοντά στον ναό των Ταξιαρχών και
πήραν ν' ανεβαίνουν το καλντερίμι.
Ο
Άρης είχε αρχίσει ήδη να νιώθει διαφορετικά. Αυτό το κάτι, που κάθε φορά το αισθανόταν μόνο εδώ, που
ένιωθε να τον πλημμυρίζει και να του δίνει μια ανεξήγητη διάθεση, αυτό που έκανε την
καρδιά του να φτερουγίζει, είχε κάνει
και πάλι την εμφάνισή του. Ήταν μια
αίσθηση deja vu, σαν να 'βρισκαν όλα τον σωστό τους χώρο - τα πρόσωπα, τα τοπία,
τα βιώματα [...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου