[…] «Ο Σαρτρ έλεγε πως το μεγαλείο του ανθρώπου είναι
ακριβώς αυτό. Ότι, δηλαδή, είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος. Και γι'
αυτό είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τις πράξεις του. Και δεν υπάρχει κανένα
εξωτερικό σημείο βάσει του οποίου θα μπορούσε να προσανατολιστεί. Η σκληρότητα
της ύπαρξής του είναι και το μεγαλείο του ταυτόχρονα. Ό,τι κάνει, πρέπει να το
κάνει γιατί το πιστεύει και όχι γιατί φοβάται ή ελπίζει σε κάτι».
«Πολύ απάνθρωπο
μού ακούγεται αυτό, Άρη! Και πολύ μοναχικό. Τι πειράζει δηλαδή να υπάρχει
ελπίδα για κάτι καλύτερο; Πώς μπορεί ο άνθρωπος να μη θέλει να βελτιώσει τις
συνθήκες της ζωής του και να την πάει παραπέρα;» […]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου