Αποσπάσματα από το βιβλίο (23)

[...] Πίσω στο χωριό, η κυρα-Αρετή δεν μπορούσε να ησυχάσει. Φύσαγε και ξεφύσαγε, αλλά  δεν έλεγε τίποτε. Ο Φώτης την άφηνε χωρίς να τη ρωτάει τι έχει, πράγμα που την έκανε να σκάει ακόμη πιο πολύ. Κάποια στιγμή δεν άντεξε.

    «Δε θα με ρωτήσεις τι έχω;» του είπε νευρικά.

    «Μια χαρά σε βλέπω, γιατί το λες αυτό...» έκανε τον ανήξερο εκείνος.

    «Καλά, εσύ σκας γάιδαρο!»  του απάντησε με ύφος η Αρετή.

    «Σιγά, ρε γυναίκα, τι σ' έπιασε πάλι; Δε σου βγήκε το φύλλο της πίτας;»

    «Ζυμαρόπιτα είναι».

    «Ε, τότε τι σκας…  Άσ' τη να βγει απ' τη γάστρα και βλέπουμε».

    «Αα!...» δαγκώθηκε η Αρετή. «Εσύ δεν τρώγεσαι με τίποτα». 

    «Εγώ μπορεί... η πίτα όμως θα φαγωθεί σίγουρα», γέλασε δυνατά ο Φώτης [...]